به گزارش مشرق، کتاب «ایران و سازمان ملل متحد به روایت اسناد (۱۳۹۷- ۱۳۲۳)» به کوشش سیدبابک قیاسیان، از سوی نشر جمهور ایران به چاپ رسید.

این اثر در ۵۴۸ صفحه با قطع وزیری است که حاوی اسنادی از حضور و نیز اعلام مواضع رسمی دولت ایران در سازمان ملل متحد است. اسناد موجود در این کتاب برای اولین بار منتشر شده است. فصل بندی آن شامل پیشگفتار، مقدمه تحلیلی با استناد به اسناد موجود در کتاب و ضمائم است.

اثر حاضر پنجمین کتاب اسنادی و هفتمین کتاب منتشرشده این محقق است. این نویسنده خرم آبادی کتاب دیگری با عنوان «سیاست خارجی ایران در دولت موقت و دولت شهید رجایی» نیز تألیف و پژوهش نموده که در مراحل نهایی چاپ و انتشار است.

درخصوص اهمیت این کتاب باید گفت کتاب ایران و سازمان ملل متحد به روایت اسناد به عنوان نخستین کتاب اسنادی است که درباره حضور دولت ایران در سازمان ملل متحد منتشر شده است. کلیه اسناد موجود در کتاب نیز به تازگی و برای اولین بار انتشار یافته‌اند.

موضوع مهم دیگر این کتاب به عنوان یکی از منابع تحقیقاتی دست اول برای پژوهشگران و محققان در حوزه مطالعات تاریخی و سیاسی ایران و سازمان ملل متحد خواهد بود. چراکه اسناد اصلی جزء جدایی ناپذیر تحقیقات و پژوهش های تاریخی هستند. ضمناً در این کتاب مطالب و مسائل حقوقی نیز به چشم می‌خورد که برای محققان حوزه مطالعاتی حقوق به ویژه حقوق بین الملل مفید خواهد بود. 

آنچه اما بر اهمیت این کتاب می افزاید اینکه کتاب مذکور به عنوان مهمترین سند ملی حاوی اسنادی از نقش و حضور ایران در سازمان ملل متحد و تلاش این کشور برای تأمین صلح و امنیت جهانی از روزهای آغازین تشکیل این سازمان، در حاشیه برگزاری هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد از سوی نمایندگی دائمی ایران در نیویورک به کتابخانه سازمان ملل متحد اهدا شد. 

در پیشگفتار کتاب مذکور چنین می خوانیم که تاریخ ایران و از جمله سازمان ملل متحد بدون نام ایران معنا ندارد. کشوری که از همان ابتدای تأسیس این سازمان در آن حضوری فعال و چشمگیر داشت. همچنان که پیش از آن نیز به جامعه ملل پیوسته بود. با وجودی که بنیانگذاران این دو سازمان در حق ایران رسم مهر به جای نیاورده بودند اما ایران هماره به نقش این سازمان ها در برپایی صلح و عدالت در عرصه بین المللی تأکید داشته است. در واقع حضور فعال ایران در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و کمیسیون های مختلف سازمان مذکور حکایت از باور ایران به نقش و تأثیر این سازمان و سازوکارهای جمعی آن در روابط بین الملل دارد. نکته مهم در این میان همراهی ایران با اعضای جدید سازمان می باشد. اعضای جدیدی که بیشتر مستعمرات سابق قدرت های جهانی بوده و پس از اتمام دوران استعمار و کسب استقلال سیاسی به عضویت این سازمان پذیرفته شدند. 

در این میان حمایت ایران از عضویت کشورهای تازه استقلال یافته، حمایت از آوارگان فلسطینی و نیز مخالفت با سیاست‌های تبعیض نژادی علیه سیاه پوستان آفریقای جنوبی از نکات پرافتخار کارنامه حضور ایران در سازمان ملل متحد است. این قبیل جهت گیری ها در حالی بود که ایران خود در برهه هایی از تاریخ سازمان ملل درگیر رفتارهای قیم مآبانه و سلطه جویانه برخی از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد همچون اتحاد جماهیر شوروی، انگلستان و ایالات متحده آمریکا بوده است. رفتارهایی که تا به امروز ادامه داشته و اکنون نیز ایالات متحده آمریکا به عنوان یکی از اعضای اصلی و دارای حق وتوی شورای امنیت سازمان ملل متحد و از جمله مدعیان دفاع از حقوق بشر و تأمین صلح و امنیت جهانی کم سابقه ترین اقدامات خصمانه و ناقض حقوق بشر را علیه دولت و ملت ایران انجام می دهد.